قبل از هرچیز باید عنوان شود که خطر چربی های هیدروژنه از چربی های جامد طبیعی حیوانی و گیاهی بسیار بالاتر است. زیرا معمولا با هیدروژناسیون اسید های چرب ترانس غیر طبیعی ایجاد میشود که به مراتب دارای دماهای ذوب بسیار بالاتر از اسیدهای چرب اشباع طبیعی هستند.
بطور کلی وقتی شما یک نوع روغن یا به اصطلاح چربی جامد را مصرف می کنید، پس از هضم کامل در بدن و تجزیه ی روغن به واحدهای تشکیل دهنده ی روغن که همان اسید های چرب هستند، تبدیل می شوند.
اسید های چرب غیر اشباع چون دمای ذوبشان از دمای خون ما پایین تر است تا زمان متابولیزه شدن در بدن (یا مصرف میشوند یا ذخیره) به راحتی بصورت مایع در خون جریان میابند، اما اسیدهای چرب اشباع تا زمان متابولیزه شدن بدلیل دمای ذوب بالایشان (بالاتر از دمای خون) ممکن است به صورت کریستاله در طی مصرف مقادیر بالا و مداوم به تدریج در مویرگهای بدن و حتی در حالت حاد، در رگ های اصلی بدن رسوب کنند و از حرکت باز ایستند. این بلور های اسید چرب در شرایطی که بدن ماوحرکت بالایی ندارند و تحرک فیزیکی بدن پایین است چون تا زمان سوختن یا ذخیره سازی در بدن فرصت زیادی برای گردش درخون دارند میتوانند در رگها رسوب و نهایتا در صورت انباشتگی مداوم موجب گرفتگی و تنگی عروق شوند.
قلب ما وقتی مسیر خونرسانی ما بسته و تنگ میشود با فشار بیشتری کار خواهد کرد و نهایتا از فشار بیش از حد وارده به قلب برای پمپاژ خون از این مجاری تنگ سکته قلبی بوجود می آید. این سومین عامل مرگ و میر در ایران است!
